انعقاد خون

پلاسما کنترل انعقادی (Hemostasis Control ) به عنوان یک مقلد پلاسما برای کنترل کیفیت آزمایش های انعقادی شامل زمان پروترومبین (PT)، زمان ترومبوپلاستین نسبی فعال (APTT) مورد استفاده قرار می گیرد. تست های PT  و PTT  به منظور غربالگری وضعیت سیستم انعقاد ثانويه مورد استفاده قرار می گیرند. به منظور کنترل صحت عملکرد PT  و PTT پیش از انجام آزمایش بر روی پلاسمای بیماران، آزمایش بر روی پلاسما کنترل انعقادی (Hemostasis Control ) انجام می شود. کیت حاوی ۱۰ عدد پلاسمای کنترل به صورت لئوفیلیزه می باشد.

کیت PT  (کیت پی تی) که شامل ۱۰ ویال PT است یک کیت انعقادی جهت تعیین کمی زمان پروترومبین ( PT) در پلاسماى سیتراته انسانی مورد استفاده قرار می گیرد.

زمان پروترومبین (PT) یک آزمایش غربالگری انعقادی است و به طور کلی فعالیت فاکتور های  انعقادی مسیر خارجی و مشترک یعنی فاکتور های  II ، V ، VII ،  Xو I را ارزیابی می کند.

 PT همچنین به دلیل حساسیت به تغییرات در غلظت فاکتورهای وابسته به ویتامین K از قبیل فاکتور های II ، VII و X برای نظارت بر درمان با آنتاگونیست های ویتامین K مثل وارفارین مورد استفاده قرار می گیرد.

اصول آزمایش

اصول آزمایش PT شامل استفاده از ترومبوپلاستین و کلسیم برای اندازه گیری زمان تشکیل لخته در پلاسمای بیمار و مقایسه آن با یک استاندارد نرمال است. محدوده ی مرجع PT یا رنج نرمال PT ( محدوده مرجع پی تی یا رنج نرمال پی تی )  بر اساس کیت مورد استفاده متفاوت و حدود ۱۰-۱۴ ثانیه است. قابل ذکر است که هنگام انجام تست PT ، جهت اطمینان از صحت تست ، باید کنترل PT نیز مورد آزمایش قرار بگیرد

کیت PT  حاوی ۱۰ ویال معرف ترومبوپلاستین و کلسیم کلرید لئوفیلیزه شده ( ۱۰ ویال PT) است که هر ویال باید با ۴ میلی لیتر آب مقطر آب شود.

جهت مشاهده بروشور کیت PT ( بروشور PT) و پروانه کیت PT به منوی بروشور و پروانه محصولات همین وب سایت مراجعه کنید و یا بر روی لینک های زیر کلیک کنید:

بروشور کیت PT

پروانه کیت PT

همچنین سایر  کیت های مورد استفاده در آزمایشگاه انعقاد ( کیت های روتین و تخصصی انعقادی) شامل کیت PTT (کیت پی تی تی) ، کیت فیبرینوژن، کیت DRVVT، کیت آنتی ترومبین، کیت پروتئین سی، کنترل انعقادی ( پلاسما کنترل انعقادی نرمال و پلاسما کنترل انعقادی پاتولوژیک) را می توانید از این شزکت خریداری کنید.

سوالات متداول (FAQ) درباره کیت  PT

۱. کیت PT چه کاربردی دارد؟ کیت PT برای اندازه‌گیری زمان پروترومبین (Prothrombin Time) استفاده می‌شود که یکی از تست‌های پایه‌ای در ارزیابی مسیر انعقادی خارجی (extrinsic pathway) و پایش درمان با داروهای ضد انعقاد خوراکی (مانند وارفارین) است.

۲. روش اندازه‌گیری زمان PT در این کیت چیست؟ این کیت از روش کلاسیک لخته سنجی  استفاده می‌کند که بر اساس زمان لخته شدن پلاسمای سیتراته پس از افزودن ترومبوپلاستین و کلسیم است.

۳. اجزای کیت شامل چه مواردی است؟

• ترومبوپلاستین به علاوه کلسیم
• دستورالعمل استفاده : جزئیات دقیق در برگه مشخصات فنی محصول ذکر شده است.

۴. آیا این کیت نیاز به کالیبراتور یا کنترل دارد؟ بله، برای صحت نتایج، استفاده از پلاسماهای کنترل Normal و Abnormal توصیه می‌شود.

۵. حساسیت کیت چقدر است و آیا برای محاسبه INR قابل استفاده است؟ بله، کیت دارای ISI مشخص شده در بروشور است و برای محاسبه INR طبق فرمول زیر قابل استفاده است: INR = (PT patient / PT normal)^ISI

۶. شرایط نگهداری کیت به چه صورت است؟ کیت باید در دمای ۲–۸ درجه سانتی‌گراد نگهداری شود. از انجماد و قرار گرفتن در نور مستقیم خودداری کنید.

۷. مدت زمان پایداری پس از باز کردن کیت چقدر است؟ معمولاً تا ۸ روز در شرایط یخچالی پایدار است. جزئیات دقیق در بروشور آورده شده است.

۸. چه خطاهایی ممکن است در آزمایش PT رخ دهد؟

• نمونه‌گیری نادرست یا لخته‌شدن نمونه
• نسبت نادرست خون به ضدانعقاد
• استفاده از پلاسما غیرتازه
• دمای نادرست واکنش یا دستگاه راهنمای کامل خطاها در بخش آموزش سایت ارائه شده است.

۹. این کیت با چه دستگاه‌هایی سازگار است؟ قابل استفاده در بیشتر دستگاه‌های کواگولومتر اتوماتیک و نیمه‌اتوماتیک استاندارد است. برای بررسی سازگاری دقیق با مدل دستگاه خود با پشتیبانی تماس بگیرید.

۱۰. آیا کیت PT قابل استفاده در تحقیقات نیز هست؟ بله، این کیت علاوه بر کاربردهای تشخیصی، می‌تواند در پروژه‌های تحقیقاتی مرتبط با انعقاد خون مورد استفاده قرار گیرد.

کیت Heamostica Fibrinogen جهت تعیین کمی سطح فیبرینوژن در پلاسما با روش لخته شدنClauss مورد استفاده قرار می گیرد. فیبرینوژن یک گلیکوپروتئین با وزن مولکولی تقریباً ۳۴۰۰۰۰ دالتون است که در پلاسما غلظتی در محدوده ۲ تا ۴ گرم در لیتر (۴۰۰ -۲۰۰ میلی گرم در دسی لیتر) دارد . اساس این تست اضافه کردن ترومبین به پلاسما جهت ایجاد لحته است. در حضور میزان بالای ترومبین، زمان لخته شدن پلاسمای رقیق شده، ارتباط مستقیمی با سطح فیبرینوژن پلاسما دارد. در صورتی که ترومبین با غلظت بالا استفاده شود زمان تشکیل لخته در پلاسمای رقیق شده، نسبت مستقیم با غلظت فیبرینوژن پلاسما دارد. در این آزمایش، ترومبین با غلظت فراوان به پلاسمای رقیق اضافه می‌شود و زمان لازم برای تشکیل لخته ثبت می‌گردد. رنج نرمال فیبرینوژن در پلاسما، ۲۰۰-۴۰۰ میلی گرم بر دسی لیتر است. کیت حاوی ۱۰ ویال حاوی ترومبین در بافر ایمیدازول به صورت لئوفیلیزه می باشد.