شفا آزمای پارسیان

 شرکت دانش بنیان شفا آزمای پارسیان ( هموستیکا ) متشکل از متخصصین حوزه ی خون شناسی و علوم انتقال خون، با هدف تولید معرف های تشخیص آزمایشگاهی در سال 1396 کار خود را آغاز کرده و تا کنون موفق به تولید پنل کامل کیت های تشخیص ناهنجاری های انعقادی و ترومبوتیک و همچنین پنل کامل تست های لترال ایمنواسی شده است.

محصولات شفا آزمای پارسیان

کیت PTT

1.250.000کیت ده ویال چهار میلی لیتری

کیت  PTT ( کیت پی تی تی ) جهت تعیین کمی زمان ترومبوپلاستین فعال شده نسبی (APTT)در پلاسمای انسانی مورد استفاده ثرار می گیرد.

آزمایش زمان ترومبوپلاستین نسبی فعال شده (APTT)یک تست غربالگری عمومی برای ارزیابی فاکتورهای مسیر داخلی و مشترک انعقادی شامل فاکتورهای  انعقادیVIII, IX, X,XI,XII,II  و فیبرینوژن می باشد.

اصول آزمایش

در آزمایش APTT مسیر انعقادی در حضور کلسیم، سفالین و فعال کننده ی فاکتور XII (الاژیک اسید)فعال می شود و لخته ی قابل تشخیص تشکیل می شود. زمان لازم برای تشکیل لخته تحت عنوان APTT در نظر گرفته می شود. محدوده ی مرجع PTT (محدوده مرجع پی تی تی) بسته به کیت مورد استفاده، متفاوت است و می تواند بین ۲۲-۳۷ ثانیه باشد.

محتویات کیت، محلول های آماده ی مصرف می باشند. این معرف ها توسط روش های دستی ، نیمه اتوماتیک و تمام اتوماتیک قابل استفاده است.

کیت PT

1.250.000کیت ده ویال چهار میلی لیتری لئوفیلیزه

کیت PT  (کیت پی تی) جهت تعیین کمی زمان پروترومبین( PT) در پلاسماى سیتراته انسانی مورد استفاده قرار می گیرد.

زمان پروترومبین(PT) یک آزمایش غربالگری انعقادی است و به طور کلی فعالیت عوامل انعقادII ، V ، VII ،  Xو I را ارزیابی می کند.

 PT همچنین به دلیل حساسیت به تغییرات در غلظت فاکتورهای وابسته به ویتامین K از قبیلII ، VII و X برای نظارت بر درمان با آنتاگونیست های ویتامین K استفاده می شود.

اصول آزمایش

اصول آزمایش شامل استفاده از ترومبوپلاستین و کلسیم برای اندازه گیری زمان تشکیل لخته در پلاسمای بیمار و مقایسه آن با یک استاندارد نرمال است. محدوده ی مرجع PT ( محدوده مرجع پی تی)  بر اساس کیت مورد استفاده متفاوت و حدود ۱۰-۱۴ ثانیه است.

کیت حاوی ۱۰ ویال معرف ترومبوپلاستین و کلسیم کلرید لئوفیلیزه شده است که هر ویال باید با ۴ میلی لیتر آب مقطر آب شود.

کیت فیبرینوژن

1.200.000کیت حاوی ده ویال
کیت Heamostica Fibrinogen جهت تعیین کمی سطح فیبرینوژن در پلاسما با روش لخته شدنClauss مورد استفاده قرار می گیرد.
فیبرینوژن یک گلیکوپروتئین با وزن مولکولی تقریباً ۳۴۰۰۰۰ دالتون است که در پلاسما غلظتی در محدوده ۲ تا ۴ گرم در لیتر (۴۰۰
-۲۰۰ میلی گرم در دسی لیتر) دارد . 
اساس این تست اضافه کردن ترومبین به پلاسما جهت ایجاد لحته است. در حضور میزان بالای ترومبین، زمان لخته شدن پلاسمای رقیق شده، ارتباط مستقیمی با سطح فیبرینوژن پلاسما دارد.

در صورتی که ترومبین با غلظت بالا استفاده شود زمان تشکیل لخته در پلاسمای رقیق شده، نسبت مستقیم با غلظت فیبرینوژن پلاسما دارد. در این آزمایش، ترومبین با غلظت فراوان به پلاسمای رقیق اضافه می‌شود و زمان لازم برای تشکیل لخته ثبت می‌گردد.

کیت حاوی ۱۰ ویال حاوی ترومبین در بافر ایمیدازول به صورت لئوفیلیزه می باشد.

مقالات جدید

سبد خرید