روش انجام تست PT و PTT: شرح جامع، دقیق و بهروز
روش انجام تست PT و PTT بهصورت مرحلهای عبارت است از: تهیه پلاسمای فقیر از پلاکت (PPP) با نسبت خون به سیترات ۹:۱ و گرم کردن نمونه به ۳۷°C؛ برای PT، 0.1 mL پلاسما را با 0.2 mL ترومبوپلاستین مخلوط کرده و زمان تا تشکیل لخته را با روش tilt-tube ثبت میکنند؛ برای aPTT، 0.1 mL پلاسما را با 0.1 mL رِاگنت aPTT انکوباسیون (۳–۵ دقیقه) میکنند، سپس 0.1 mL CaCl₂ اضافه و زمان لختهسازی ثبت میشود — نتایج با کنترلهای نرمال/ابرانورمال و رویههای QC تفسیر میگردد.
https://t.me/hematology_education
فهرست مطالب
مقدمه
آزمایشهای زمان پروترومبین (PT) و زمان ترومبوپلاستین جزئی فعالشده (aPTT) از مهمترین تستهای انعقاد خون هستند. توانایی انجام دقیق این آزمایشها به روش دستی همچنان یک مهارت ضروری برای تکنسینها و متخصصان آزمایشگاه به شمار میرود، بهویژه در شرایط اضطراری، عیبیابی دستگاهها و تأیید نتایج غیرعادی. در این مقاله به صورت گام به گام روش انجام تست PT و PTT را می آموزید.
اصول پایه و آمادهسازی
۱. تفاوت اصلی PT و aPTT (PT vs aPTT — مسیرهای انعقادی)
– PT: ارزیابی مسیر خارجی و مشترک انعقاد (فاکتورهای VII, X, V, II, I)
– aPTT: ارزیابی مسیر داخلی و مشترک انعقاد (فاکتورهای XII, XI, IX, VIII, X, V, II, I)

اصول روش انجام تست PT و PTT
۲. جمعآوری و آمادهسازی نمونه (نمونهگیری، نسبت ۹:۱ و PPP)
– لوله: سدیم سیترات ۳.۲٪ (۰.۱۰۹ مولار) – لوله آبی
– نسبت خون به ضد انعقاد: دقیقاً ۹:۱ (کم یا زیاد بودن لوله → شایعترین علت خطا)
– سانتریفیوژ: حداقل ۱۵۰۰ g به مدت حداقل ۱۵ دقیقه (بهتر است ۲۰۰۰–۲۵۰۰ g × ۱۵ دقیقه) → پلاسمای فقیر از پلاکت (PPP)
– زمان مجاز تا انجام تست:
- دمای اتاق (۱۸–۲۴°C): حداکثر ۴ ساعت برای PT و aPTT
- یخچال (۲–۸°C): حداکثر ۲۴ ساعت (قبل از تست باید به ۳۷°C برسد)
۳. وسایل و مواد لازم
– بنماری دقیق ۳۷ ± ۰.۵°C
– لوله شیشهای یا پلاستیکی ۱۰×۷۵ یا ۱۲×۷۵ میلیمتر
– میکروپیپت دقیق (±۱٪)
– کرونومتر ثانیهشمار
– واکنشگرها:
- ترومبوپلاستین مایع پایدار یا بازسازیشده (ISI مشخص)
- معرف aPTT (حاوی فعالکننده تماسی + فسفولیپید)
- کلرید کلسیم یا ۰.۰۲۵ مولار
– پلاسمای کنترل نرمال و غیرنرمال
روش انجام تست PT ( Tilt-tube )
حجمهای صحیح و استاندارد جهانی (CLSI و همه شرکتهای بزرگ):
- تمام مواد و لولهها حداقل ۱۵–۳۰ دقیقه در بنماری ۳۷°C بمانند.
- ۱۰۰ میکرولیتر پلاسمای بیمار را به لوله آزمایش در بنماری منتقل کنید.
- ۱–۲ دقیقه صبر کنید تا پلاسما کاملاً به ۳۷°C برسد.
- دقیقاً ۲۰۰ میکرولیتر ترومبوپلاستین گرم شده (۳۷°C) را به لوله اضافه کنید و همزمان کرونومتر را روشن کنید.
- بلافاصله ۲–۳ بار لوله را به آرامی تکان دهید.
- لوله را در بنماری نگه دارید و هر ۱–۲ ثانیه بهآرامی کج کنید.
- اولین لحظه تشکیل لخته پایدار به عنوان زمان PT در نظر گرفته می شود.
- زمان را ثبت کنید (معمولاً ۱۱–۱۴ ثانیه برای افراد نرمال).
- تست را با کنترل نرمال و غیرنرمال تکرار کنید.
روش انجام تست PTT (روش استاندارد Tilt-tube)
- تمام مواد حداقل ۱۵–۳۰ دقیقه در بن ماری ۳۷°C قرار دهید.
- ۱۰۰ میکرولیتر پلاسمای بیمار + ۱۰۰ میکرولیتر محلول PTT را در لوله آزمایش بریزید.
- دقیقاً به مدت توصیهشده توسط سازنده واکنشگر در ۳۷°C انکوباسیون کنید:
- کائولین: معمولاً ۳ دقیقه
- سیلیکا یا اسید الاژیک: معمولاً ۴–۵ دقیقه
- (در اکثر کیتهای ایرانی و خارجی جدید ۳ یا ۵ دقیقه نوشته شده)
- پس از اتمام زمان انکوباسیون، دقیقاً ۱۰۰ میکرولیتر کلرید کلسیم ۰.۰۲۵ مولار (گرم شده در بن ماری) را با اضافه کنید و همزمان کرونومتر را روشن کنید.
- بلافاصله ۲–۳ بار مخلوط کنید.
- هر ۵ ثانیه (ابتدا) و سپس هر ۱–۲ ثانیه لوله را کج کنید تا لخته پایدار تشکیل شود.
- زمان را ثبت کنید (معمولاً ۲۵–۳۵ ثانیه برای افراد نرمال).
- کنترل نرمال و غیرنرمال را به همین روش انجام دهید.
جدول خلاصه حجمها و زمانهای روش انجام تست PT و PTT
| آزمایش | پلاسما | واکنشگر اول | زمان انکوباسیون | کلرید کلسیم | حجم کلسیم | نسبت نهایی |
|---|---|---|---|---|---|---|
| PT | ۰.۱ mL | ترومبوپلاستین ۰.۲ mL | – | – | – | ۱:۲ |
| aPTT | ۰.۱ mL | واکنشگر aPTT ۰.۱ mL | ۳–۵ دقیقه | ۰.۰۲ یا ۰.۰۲۵ M | ۰.۱ mL | ۱:۱:۱ |
نکات نهایی و عیبیابی سریع روش انجام تست PT و PTT
- دما مهمترین عامل تکرارپذیری است → بنماری باید دقیق ±۰.۵°C باشد.
- هرگز از پلاسمای همولیزه، ایکتریک شدید یا لیپمیک شدید استفاده نکنید.
- اگر زمان خیلی طولانی یا خیلی کوتاه بود → ابتدا کنترلها را چک کنید.
سوالات رایج در مورد روش انجام تست PT و PTT
سوال ۱: چرا نسبت خون به ضدانعقاد باید دقیقاً ۹:۱ باشد؟پاسخ: تغییر در نسبت ۹:۱ باعث رقیق یا غلیظ شدن نمونه میشود که بهطور مستقیم روی زمان PT و aPTT تأثیر گذاشته و میتواند نتایج کاذب طولانی یا کوتاه تولید کند. خصوصاً نمونههای کمحجمی (هماتوکریت بالا یا پایین) نیاز به تنظیم حجم سیترات دارند.
سوال ۲: چه مدت میتوان پلاسمای جداشده را قبل از انجام تست نگهداری کرد؟پاسخ: در دمای اتاق (۱۸–۲۴°C) تا ۴ ساعت؛ در یخچال (۲–۸°C) تا ۲۴ ساعت اما قبل از تست باید نمونه به ۳۷°C برگردانده شود.
سوال ۳: چگونه باید کنترلها را تفسیر کرد اگر یک کنترل خارج از محدوده باشد؟پاسخ: ابتدا واکنشگر و تجهیزات را بررسی کنید، تاریخ انقضا و نگهداری کنترلها را چک کنید و تست را مجدداً با کنترل جدید تکرار کنید. اگر کنترل جدید نیز خارج بود، تجهیزات/واکنشگر باید کالیبره یا تعویض شوند.
سوال ۴: آیا همولیز یا لیپمیک بودن نمونه همیشه نتایج را خراب میکند؟پاسخ: بله. همولیز، ایکتریک یا لیپمی میتواند با روشهای اندازهگیری تداخل داشته و بهویژه در روشهای دستی موجب مشاهده زودهنگام یا تاخیر در تشکیل لخته شود؛ لذا نمونههای شدیداً آلوده باید رد شوند.
سوال ۵: چه تفاوتی بین PT و INR وجود دارد؟پاسخ: PT زمان پروترومبین را اندازه میگیرد؛ INR (International Normalized Ratio) معیاری استانداردشده است که برای مقایسه بین کیتها و آزمایشگاهها استفاده میشود و مبتنی بر PT و ISI کیت است.
سوال ۶: آیا نتایج دستی قابل مقایسه با دستگاهی هستند؟پاسخ: در شرایط کنترلشده و با اپراتور مجرب نتایج دستی میتواند معتبر باشد، اما به طور کلی روشهای دستگاهی تکرارپذیری و استاندارد بیشتری ارائه میدهند؛ لذا برای تصمیمات بالینی حساس، بهتر است نتایج توسط روش اتومات یا کنترلشده تأیید شوند.
سوال ۷: چه عواملی باعث طولانی شدن کاذب PT یا aPTT میشوند؟پاسخ: نسبت نامناسب سیترات، نمونههای همولیزه، واکنشگرهای قدیمی یا نگهداری نامناسب، خطاهای پیپتزنی، و تداخلات دارویی (مانند وارفارین برای PT) از موارد شایع هستند.
سوال ۸: چگونه باید کلرید کلسیم را آماده کرد و نگهداری کرد؟پاسخ: کلرید کلسیم باید طبق دستورالعمل کیت (۰.۰۲ یا ۰.۰۲۵ مولار) تهیه و در دمای مناسب نگهداری شود؛ قبل از استفاده باید به ۳۷°C گرم شود و از آلودگی جلوگیری شود.
سوال ۹: آیا باید نتایج دو بار گزارش شوند یا میانگین گرفته شود؟پاسخ: بله—توصیه میشود دو بار تست انجام شود و میانگین گزارش شود. اگر اختلاف بین دو اندازهگیری بیش از ۱۰٪ باشد، بار سوم انجام شود و تصمیمگیری بر اساس دو مقدار نزدیکتر انجام شود.
سوال ۱۰: برای آموزش تکنسینها چه منابعی مناسب است؟پاسخ: استانداردهای CLSI، راهنمای تولیدکنندگان واکنشگر، کتابهای مرجع هماتولوژی بالینی و مقالات تخصصی و دورههای تصویری آموزش هماتولوژی؛ همچنین مطالعه بخشهای عملی و SOPهای آزمایشگاه مرجع ضروری است.
منابع معتبر برای مطالعه بیشتر
“`