روش انجام تست PT و PTT : راهنمای عملی و استاندارد برای کارشناسان آزمایشگاه

روش‌ انجام تست PT و PTT: شرح جامع، دقیق و به‌روز

روش انجام تست‌ PT و PTT به‌صورت مرحله‌ای عبارت است از: تهیه پلاسمای فقیر از پلاکت (PPP) با نسبت خون به سیترات ۹:۱ و گرم‌ کردن نمونه به ۳۷°C؛ برای PT، 0.1 mL پلاسما را با 0.2 mL ترومبوپلاستین مخلوط کرده و زمان تا تشکیل لخته را با روش tilt-tube ثبت می‌کنند؛ برای aPTT، 0.1 mL پلاسما را با 0.1 mL رِاگنت aPTT انکوباسیون (۳–۵ دقیقه) می‌کنند، سپس 0.1 mL CaCl₂ اضافه و زمان لخته‌سازی ثبت می‌شود — نتایج با کنترل‌های نرمال/ابرانورمال و رویه‌های QC تفسیر می‌گردد.

🚀 عضویت در کانال تلگرام

https://t.me/hematology_education

مقدمه

آزمایش‌های زمان پروترومبین (PT) و زمان ترومبوپلاستین جزئی فعال‌شده (aPTT) از مهم‌ترین تست‌های انعقاد خون هستند. توانایی انجام دقیق این آزمایش‌ها به روش دستی همچنان یک مهارت ضروری برای تکنسین‌ها و متخصصان آزمایشگاه به شمار می‌رود، به‌ویژه در شرایط اضطراری، عیب‌یابی دستگاه‌ها و تأیید نتایج غیرعادی. در این مقاله به صورت گام به گام روش انجام تست PT و PTT را می آموزید.

اصول پایه و آماده‌سازی

۱. تفاوت اصلی PT و aPTT (PT vs aPTT — مسیرهای انعقادی)

– PT: ارزیابی مسیر خارجی و مشترک انعقاد (فاکتورهای VII, X, V, II, I)

– aPTT: ارزیابی مسیر داخلی و مشترک انعقاد (فاکتورهای XII, XI, IX, VIII, X, V, II, I)

روش انجام تست PT و PTT

اصول روش انجام تست PT و PTT

۲. جمع‌آوری و آماده‌سازی نمونه (نمونه‌گیری، نسبت ۹:۱ و PPP)

– لوله: سدیم سیترات ۳.۲٪ (۰.۱۰۹ مولار) – لوله آبی

– نسبت خون به ضد انعقاد: دقیقاً ۹:۱ (کم یا زیاد بودن لوله → شایع‌ترین علت خطا)

– سانتریفیوژ: حداقل ۱۵۰۰ g به مدت حداقل ۱۵ دقیقه (بهتر است ۲۰۰۰–۲۵۰۰ g × ۱۵ دقیقه) → پلاسمای فقیر از پلاکت (PPP)

– زمان مجاز تا انجام تست:

  • دمای اتاق (۱۸–۲۴°C): حداکثر ۴ ساعت برای PT و aPTT
  • یخچال (۲–۸°C): حداکثر ۲۴ ساعت (قبل از تست باید به ۳۷°C برسد)

۳. وسایل و مواد لازم

– بن‌ماری دقیق ۳۷ ± ۰.۵°C

– لوله شیشه‌ای یا پلاستیکی ۱۰×۷۵ یا ۱۲×۷۵ میلی‌متر

– میکروپیپت دقیق (±۱٪)

– کرونومتر ثانیه‌شمار

– واکنشگرها:

  • ترومبوپلاستین مایع پایدار یا بازسازی‌شده (ISI مشخص)
  • معرف aPTT (حاوی فعال‌کننده تماسی + فسفولیپید)
  • کلرید کلسیم یا ۰.۰۲۵ مولار

– پلاسمای کنترل نرمال و غیرنرمال

 روش انجام تست PT ( Tilt-tube )

حجم‌های صحیح و استاندارد جهانی (CLSI و همه شرکت‌های بزرگ):

  1. تمام مواد و لوله‌ها حداقل ۱۵–۳۰ دقیقه در بن‌ماری ۳۷°C بمانند.
  2. ۱۰۰ میکرولیتر پلاسمای بیمار را به لوله آزمایش در بن‌ماری منتقل کنید.
  3. ۱–۲ دقیقه صبر کنید تا پلاسما کاملاً به ۳۷°C برسد.
  4. دقیقاً ۲۰۰ میکرولیتر ترومبوپلاستین گرم شده (۳۷°C) را به لوله اضافه کنید و همزمان کرونومتر را روشن کنید.
  5. بلافاصله ۲–۳ بار لوله را به آرامی تکان دهید.
  6. لوله را در بن‌ماری نگه دارید و هر ۱–۲ ثانیه به‌آرامی کج کنید.
  7.  اولین لحظه تشکیل لخته پایدار به عنوان زمان PT در نظر گرفته می شود.
  8. زمان را ثبت کنید (معمولاً ۱۱–۱۴ ثانیه برای افراد نرمال).
  9. تست را با کنترل نرمال و غیرنرمال تکرار کنید.

توجه حیاتی: حجم ترومبوپلاستین حتماً ۰.۲ میلی‌لیتر باشد (نسبت ۱:۲). استفاده از ۰.۱ میلی‌لیتر (۱:۱) غیراستاندارد است و باعث طولانی شدن کاذب زمان PT می‌شود.

روش انجام تست PTT (روش استاندارد Tilt-tube)

  1. تمام مواد حداقل ۱۵–۳۰ دقیقه در بن ماری ۳۷°C قرار دهید.
  2. ۱۰۰ میکرولیتر پلاسمای بیمار + ۱۰۰ میکرولیتر محلول PTT را در لوله آزمایش بریزید.
  3. دقیقاً به مدت توصیه‌شده توسط سازنده واکنشگر در ۳۷°C انکوباسیون کنید:
    • کائولین: معمولاً ۳ دقیقه
    • سیلیکا یا اسید الاژیک: معمولاً ۴–۵ دقیقه
    • (در اکثر کیت‌های ایرانی و خارجی جدید ۳ یا ۵ دقیقه نوشته شده)
  4. پس از اتمام زمان انکوباسیون، دقیقاً ۱۰۰ میکرولیتر کلرید کلسیم ۰.۰۲۵ مولار (گرم شده در بن ماری) را با اضافه کنید و همزمان کرونومتر را روشن کنید.
  5. بلافاصله ۲–۳ بار مخلوط کنید.
  6. هر ۵ ثانیه (ابتدا) و سپس هر ۱–۲ ثانیه لوله را کج کنید تا لخته پایدار تشکیل شود.
  7. زمان را ثبت کنید (معمولاً ۲۵–۳۵ ثانیه برای افراد نرمال).
  8. کنترل نرمال و غیرنرمال را به همین روش انجام دهید.

جدول خلاصه حجم‌ها و زمان‌های روش انجام تست PT و PTT

آزمایش پلاسما واکنشگر اول زمان انکوباسیون کلرید کلسیم حجم کلسیم نسبت نهایی
PT ۰.۱ mL ترومبوپلاستین ۰.۲ mL ۱:۲
aPTT ۰.۱ mL واکنشگر aPTT ۰.۱ mL ۳–۵ دقیقه ۰.۰۲ یا ۰.۰۲۵ M ۰.۱ mL ۱:۱:۱

نکات نهایی و عیب‌یابی سریع روش انجام تست PT و PTT

  • دما مهم‌ترین عامل تکرارپذیری است → بن‌ماری باید دقیق ±۰.۵°C باشد.
  • هرگز از پلاسمای همولیزه، ایکتریک شدید یا لیپمیک شدید استفاده نکنید.
  • اگر زمان خیلی طولانی یا خیلی کوتاه بود → ابتدا کنترل‌ها را چک کنید.

سوالات رایج در مورد روش انجام تست PT و PTT

سوال ۱: چرا نسبت خون به ضدانعقاد باید دقیقاً ۹:۱ باشد؟پاسخ: تغییر در نسبت ۹:۱ باعث رقیق یا غلیظ شدن نمونه می‌شود که به‌طور مستقیم روی زمان PT و aPTT تأثیر گذاشته و می‌تواند نتایج کاذب طولانی یا کوتاه تولید کند. خصوصاً نمونه‌های کم‌حجمی (هماتوکریت بالا یا پایین) نیاز به تنظیم حجم سیترات دارند.

سوال ۲: چه مدت می‌توان پلاسمای جداشده را قبل از انجام تست نگه‌داری کرد؟پاسخ: در دمای اتاق (۱۸–۲۴°C) تا ۴ ساعت؛ در یخچال (۲–۸°C) تا ۲۴ ساعت اما قبل از تست باید نمونه به ۳۷°C برگردانده شود.

سوال ۳: چگونه باید کنترل‌ها را تفسیر کرد اگر یک کنترل خارج از محدوده باشد؟پاسخ: ابتدا واکنشگر و تجهیزات را بررسی کنید، تاریخ انقضا و نگهداری کنترل‌ها را چک کنید و تست را مجدداً با کنترل جدید تکرار کنید. اگر کنترل جدید نیز خارج بود، تجهیزات/واکنشگر باید کالیبره یا تعویض شوند.

سوال ۴: آیا همولیز یا لیپمیک بودن نمونه همیشه نتایج را خراب می‌کند؟پاسخ: بله. همولیز، ایکتریک یا لیپمی می‌تواند با روش‌های اندازه‌گیری تداخل داشته و به‌ویژه در روش‌های دستی موجب مشاهده زودهنگام یا تاخیر در تشکیل لخته شود؛ لذا نمونه‌های شدیداً آلوده باید رد شوند.

سوال ۵: چه تفاوتی بین PT و INR وجود دارد؟پاسخ: PT زمان پروترومبین را اندازه می‌گیرد؛ INR (International Normalized Ratio) معیاری استانداردشده است که برای مقایسه بین کیت‌ها و آزمایشگاه‌ها استفاده می‌شود و مبتنی بر PT و ISI کیت است.

سوال ۶: آیا نتایج دستی قابل مقایسه با دستگاهی هستند؟پاسخ: در شرایط کنترل‌شده و با اپراتور مجرب نتایج دستی می‌تواند معتبر باشد، اما به طور کلی روش‌های دستگاهی تکرارپذیری و استاندارد بیشتری ارائه می‌دهند؛ لذا برای تصمیمات بالینی حساس، بهتر است نتایج توسط روش اتومات یا کنترل‌شده تأیید شوند.

سوال ۷: چه عواملی باعث طولانی شدن کاذب PT یا aPTT می‌شوند؟پاسخ: نسبت نامناسب سیترات، نمونه‌های همولیزه، واکنشگرهای قدیمی یا نگهداری نامناسب، خطاهای پیپت‌زنی، و تداخلات دارویی (مانند وارفارین برای PT) از موارد شایع هستند.

سوال ۸: چگونه باید کلرید کلسیم را آماده کرد و نگهداری کرد؟پاسخ: کلرید کلسیم باید طبق دستورالعمل کیت (۰.۰۲ یا ۰.۰۲۵ مولار) تهیه و در دمای مناسب نگهداری شود؛ قبل از استفاده باید به ۳۷°C گرم شود و از آلودگی جلوگیری شود.

سوال ۹: آیا باید نتایج دو بار گزارش شوند یا میانگین گرفته شود؟پاسخ: بله—توصیه می‌شود دو بار تست انجام شود و میانگین گزارش شود. اگر اختلاف بین دو اندازه‌گیری بیش از ۱۰٪ باشد، بار سوم انجام شود و تصمیم‌گیری بر اساس دو مقدار نزدیک‌تر انجام شود.

سوال ۱۰: برای آموزش تکنسین‌ها چه منابعی مناسب است؟پاسخ: استانداردهای CLSI، راهنمای تولیدکنندگان واکنشگر، کتاب‌های مرجع هماتولوژی بالینی و مقالات تخصصی و دوره‌های تصویری آموزش هماتولوژی؛ همچنین مطالعه بخش‌های عملی و SOPهای آزمایشگاه مرجع ضروری است.



“`

دیدگاهتان را بنویسید