روش انجام آزمایش PT شامل مراحل کلیدی زیر است: ۱. آمادهسازی پلاسمای بیمار و معرف ترومبوپلاستین در دمای ۳۷ درجه سانتیگراد، ۲. افزودن ۲۰۰ میکرولیتر معرف به ۱۰۰ میکرولیتر پلاسما، ۳. شروع کرونومتر، ۴. تکان دادن لوله برای مشاهده تشکیل لخته، ۵. ثبت زمان تشکیل لخته.
فهرست مطالب
۱. نام آزمایش:
آزمایش زمان پروترومبین (PT) و نسبت نرمال شده بینالمللی (INR)
۲. اصول آزمایش:
این آزمایش زمان لازم برای تشکیل لخته فیبرین را پس از فعالسازی مسیر خارجی انعقاد با اضافه کردن ترومبوپلاستین و کلرید کلسیم به پلاسمای سیتراته اندازهگیری میکند.
۳. کنترل کیفی (QC):
- کنترل داخلی: قبل از انجام هر سری از آزمایشها، باید کنترلهای مثبت (نرمال) و منفی (پاتولوژیک) روی دستگاه قرار داده شوند.
- محدوده مجاز: نتایج کنترلها باید در محدوده تعریف شده توسط تولیدکننده قرار گیرند. در غیر این صورت، آزمایشها نباید انجام شوند.
جهت آگاهی از فرایند کنترل کیفی تست های انعقادی به لینک زیر مراجعه کنید:
راهنمای جامع کنترل کیفی داخلی تست های انعقادی (Levey-Jennings + قوانین Westgard)
روش انجام تست PT به روش دستی (روش لختهیابی – Tilting Tube Method)
این روش برای مواقعی که دستگاه اتوماتیک در دسترس نیست، مناسب است.
الف. لوازم مورد نیاز:
- پلاسمای بیمار
- معرف ترومبوپلاستین/کلرید کلسیم
- حمام آب (بنماری) با دمای ۳۷ درجه سانتیگراد
- سمپلر ۱۰۰ و ۲۰۰ میکرولیتری
- کرونومتر
- لولههای شیشهای تمیز (کووت)
- چراغ مطالعه
ب. مراحل انجام آزمایش PT به روش دستی:
- آمادهسازی:
- حمام آب را روی دمای ۳۷ درجه سانتیگراد تنظیم کنید.
- لوله حاوی معرف ترومبوپلاستین را در حمام آب قرار دهید تا به دمای ۳۷ درجه برسد.
- پلاسمای بیمار را نیز در حمام آب قرار دهید تا گرم شود.
- پیپت کردن و مخلوط کردن:
- با استفاده از پیپت، ۱۰۰ میکرولیتر از پلاسمای بیمار را به یک لوله شیشهای تمیز منتقل کنید.
- لوله پلاسما را به مدت ۲ تا ۳ دقیقه در حمام آب قرار دهید.
- شروع آزمایش:
- کرونومتر را آماده کنید.
- ۲۰۰ میکرولیتر از معرف ترومبوپلاستین را به سرعت به پلاسمای داخل لوله اضافه کنید و همزمان کرونومتر را روشن کنید.
- نظارت بر تشکیل لخته:
- لوله را از حمام آب خارج کرده و آن را زیر چراغ مطالعه به آرامی تکان داده و به جلو و عقب متمایل کنید (Tilting).
- با دقت به لوله نگاه کنید تا لحظه تشکیل لخته (یک تکه ژل) را تشخیص دهید.
- توقف کرونومتر:
- به محض مشاهده اولین لخته، کرونومتر را متوقف کرده و زمان ثبت شده را یادداشت کنید.
- این زمان، PT بیمار بر حسب ثانیه است.
روش انجام آزمایش PT به روش دستگاهی (Semi-Automated Coagulometer)
الف. لوازم مورد نیاز:
- دستگاه گواگولومتر نیمه اتوماتیک
- پلاسمای بیمار
- معرف ترومبوپلاستین/کلرید کلسیم مخصوص دستگاه
- کووتهای مخصوص دستگاه
- کنترلهای نرمال و پاتولوژیک
ب. مراحل انجام آزمایش PT به روش دستگاهی:
- روشن کردن دستگاه و کنترل کیفی:
- دستگاه را روشن کرده و از صحت عملکرد آن مطمئن شوید. سپس از منوی دستگاه تست PT را انتخاب کنید
- قرار دادن نمونهها:
- نمونه ی پلاسما و همچنین معرف را در جایگاه های مخصوص دستگاه قرار دهید تا به دمای ۳۷ درجه برسد
- شروع آزمایش:
- کووتها را در جایگاههای مشخص شده در دستگاه قرار دهید و یک عدد ساچمه به درون آن بیندازید.
- مقدار ۵۰ میکرولیتر از پلاسما را به داخل کووت بریزید و دکمه ی استارت را بزنید.
- در مرحله ی بعد مقدار ۱۰۰ میکرولیتر معرف ترومبوپلاستین به پلاسما اضافه کنید و دکمه ی استارت را بزنید. دستگاه تشکیل لخته را به صورت خودکار تشخیص می دهد و زمان را ثبت می کند.
- گزارشدهی:
- دستگاه به صورت خودکار زمان PT را بر حسب ثانیه محاسبه و در صورت نیاز، مقدار INR را نیز گزارش میدهد.
- نتایج را از صفحه نمایش دستگاه یا پرینتر آن ثبت کنید.
ملاحظات و نکات مهم در هر دو روش:
- نسبت صحیح: مطمئن شوید که نسبت خون به ضد انعقاد در نمونه اصلی (۹ به ۱) به درستی رعایت شده است.
- همولیز و لیپمیک: از نمونههای همولیز شده (قرمز) یا لیپمیک (کدر) استفاده نکنید، زیرا میتوانند در نتایج تداخل ایجاد کنند.
- حباب هوا: در هنگام پیپت کردن نمونه، از ایجاد حباب هوا خودداری کنید.
- تمیزی لوازم: همه لوازم شیشهای و پلاستیکی باید کاملاً تمیز و عاری از هرگونه آلودگی باشند.
- دمای محیط: حفظ دمای ۳۷ درجه سانتیگراد برای انجام دقیق آزمایش حیاتی است.
سوالات رایج در مورد روش انجام آزمایش PT
۱. آزمایش PT/INR چیست؟
آزمایش PT/INR برای اندازهگیری زمان لازم برای تشکیل لخته خون در پلاسما استفاده میشود و معمولاً برای ارزیابی مسیر انعقاد خارجی و نظارت بر درمان با داروهای ضد انعقاد مانند وارفارین انجام میشود.
۲. چرا دمای ۳۷ درجه سانتیگراد در آزمایش PT مهم است؟
دمای ۳۷ درجه سانتیگراد دمای طبیعی بدن است و برای شبیهسازی شرایط فیزیولوژیکی و اطمینان از عملکرد صحیح معرفها و پلاسما ضروری است.
۳. تفاوت روش انجام آزمایش PT به صورت دستی و دستگاهی در چیست؟
روش دستی با استفاده از کرونومتر و مشاهده چشمی انجام میشود و برای آزمایشگاههای کوچک مناسب است، در حالی که روش دستگاهی با انعقادسنج اتوماتیک دقیقتر و سریعتر است.
۴. چرا نمونههای همولیز شده برای آزمایش PT مناسب نیستند؟
نمونههای همولیز شده حاوی مواد آزاد شده از گلبولهای قرمز هستند که میتوانند در فرآیند انعقاد تداخل ایجاد کنند و نتایج نادرستی به دست دهند.
۵. INR چیست و چگونه محاسبه میشود؟
INR (نسبت نرمال شده بینالمللی) شاخصی است که زمان PT بیمار را با زمان PT نرمال مقایسه میکند و با استفاده از فرمول خاصی (شامل شاخص حساسیت بینالمللی معرف) محاسبه میشود.
۶. چه زمانی باید کنترل کیفی انجام شود؟
کنترل کیفی باید قبل از هر سری آزمایش انجام شود تا از صحت عملکرد دستگاه و معرفها اطمینان حاصل شود.
۷. آیا میتوان از پلاسمای منجمد برای آزمایش PT استفاده کرد؟
بله، به شرطی که پلاسما به درستی منجمد و سپس در دمای ۳۷ درجه سانتیگراد ذوب شود تا از تخریب فاکتورهای انعقادی جلوگیری شود.
۸. چرا نسبت خون به ضد انعقاد مهم است؟
نسبت ۹ به ۱ خون به ضد انعقاد برای جلوگیری از رقیق شدن بیش از حد یا انعقاد زودرس نمونه ضروری است.
۹. چه عواملی میتوانند در نتایج آزمایش PT تداخل ایجاد کنند؟
عواملی مانند همولیز، لیپمی، داروهای خاص، و دمای نامناسب میتوانند نتایج را تحت تأثیر قرار دهند.
۱۰. چگونه میتوان از ایجاد حباب هوا در نمونه جلوگیری کرد؟
با دقت در پیپت کردن و استفاده از تکنیکهای صحیح آزمایشگاهی میتوان از ایجاد حباب هوا جلوگیری کرد که در غیر این صورت میتواند زمان تشکیل لخته را تحت تأثیر قرار دهد.
چهت مطالعه بیشتر به لینک زیر مراجعه کنید: