Stago Wash Solution

پلاسمای کنترل انعقادی Level II لیوفیلیزه برای انجام کنترل کیفی تست PT-PTT استفاده می شود. در ابتدای هر سری کاری باید از پلاسمای کنترل انعقادی Level یک و دو استفاده شود. این عمل برای اطمینان از انجام صحیح آزمایش و همچنین بررسی سلامت معرف های تست ضروری است. پلاسمای کنترل دارای یک محدوده ی مشخص است که باید اندازه گیری و ثبت شود. این کنترل ها در ویال های شیشه ای بصورت لیوفلیزه به فروش می رسند. برای آماده سازی ویال باید آن را با حجم معینی آب مقطر مخلوط نمایید.

در صورت صحیح نبودن جواب کنترل باید آزمایش دوباره تکرار شود. در صورت خطای مجدد باید معرف های PT و PTT بررسی شوند.

معرف PT در انجام تست انعقادی PT یا Prothrombin Time (زمان پروترومبین) استفاده می شود. تست PT جهت بررسی فاکتورهای انعقادی مسیر خارجی و مشترک و مشکلات انعقادی و نیز برای افرادی که داروهای ضد انعقاد (مانند وارفارین) مصرف میکنند درخواست می شود.

آزمایش PTT مسیر داخلی انعقاد را ارزیابی کرده و کمبود هر فاکتور انعقادی بجز ۷ و ۱۳ موجب طولانی شدن آزمایش می‌گردد.

در آزمایش PTT فعال‌شده یا APTT حجم‌های مساوی از محلول حاوی سطوح با شارژ منفی و فسفولیپیدی برای فعال کردن فاکتورهای تماسی به‌ویژه ۱۲ به همراه پلاسمای بیمار در ۳۷ درجه انکوبه شده و بعد از ۳ تا ۵ دقیقه کلرور کلسیم ۳۰mM به لوله آزمایش اضافه شده و زمان لازم برای تولید لخته فیبرینی اندازه‌گیری می‌شود.