Heamostica dRVVT Screen: اولین گام در تشخیص دقیق ضد انعقاد لوپوسی
ضد انعقادهای لوپوسی (LA) اتوآنتی‌بادی‌هایی هستند که می‌توانند به فسفولیپیدها در غشای سلولی متصل شوند. وجود این آنتی‌بادی‌ها نه تنها نتیجه‌ی تست‌های آزمایشگاهی وابسته به فسفولیپید مانند PTT را تغییر می‌دهد، بلکه خطر جدی ایجاد لخته‌های خونی در بدن فرد را افزایش می‌دهد که می‌تواند به سکته‌های قلبی، مغزی، آمبولی ریه و سقط جنین‌های مکرر منجر شود.
کیت Heamostica dRVVT Screen با تکیه بر یک اصل علمی مشخص عمل می‌کند: این کیت حاوی سم مار افعی راسل است که به عنوان یک فعال کننده قوی فاکتور X انعقادی عمل می‌کند و آبشار انعقادی را فعال می‌سازد. در این کیت، غلظت فسفولیپیدها به صورت عمدی پایین نگه داشته شده است. اگر نمونه پلاسمای بیمار حاوی ضد انعقاد لوپوسی باشد، این آنتی‌بادی‌ها به فسفولیپیدهای محدود موجود در کیت متصل می‌شوند. این اتصال باعث اختلال در فرآیند لخته شدن و در نتیجه افزایش قابل توجه زمان لخته شدن می‌شود.
تکمیل فرآیند تشخیص با کیت Heamostica dRVVT Confirm
Heamostica dRVVT Screen به عنوان یک تست غربالگری (Screening) اولیه، اولین و مهم‌ترین قدم برای تشخیص وجود LA است. در صورتی که زمان لخته شدن در این آزمایش طولانی باشد، لازم است که با انجام تست تأییدی، وجود این آنتی‌بادی‌ها به صورت قطعی اثبات شود. اینجاست که کیت Heamostica dRVVT Confirm وارد عمل می‌شود. این کیت حاوی غلظت بسیار بالای فسفولیپید است که تأثیر آنتی‌بادی‌های LA را خنثی می‌کند و باعث می‌شود زمان لخته شدن کوتاه‌تر از کیت Screen باشد. با مقایسه‌ی زمان لخته شدن در هر دو کیت، نسبت dRVVT Screen / dRVVT Confirm به دست می‌آید که به صورت قطعی وجود LA را تأیید می‌کند. این روش دو مرحله‌ای، دقت تشخیص را به حداکثر می‌رساند و از خطاهای احتمالی جلوگیری می‌کند.
